پروین اعتصامی از همان کودکی زیرِ نظرِ پدرش، یوسف اعتصامی، و استادانی چون علی‌اکبر دهخدا و محمّدتقی بهار سرودنِ شعر را آغاز کرد. یگانه اثرِ چاپ و منتشرشده از پروین دیوانِ اشعار اوست، که ۶۰۶ شعر در قالب‌های مثنوی، قطعه و قصیده دارد. شعرهای او پیش از چاپ به صورت دیوان، در ماهنامه بهار یوسف اعتصامی، منتخبات آثار سید ضیاء هشترودی و امثال و حکم دهخدا، چاپ می‌شدند. از انتشار نخستین چاپ دیوان او در سال ۱۳۱۴ که همراه با مقدمه‌ای از ملک‌الشعرای بهار بود، بسیار استقبال شد. سعید نفیسی در روزنامهٔ ایران به معرفی دیوان پروین پرداخت و وزارت معارف به او نشان علمی اهدا کرد. اعتصامی از پیروان «جریان تلفیقی» است. اشعار او اغلب از حوادث و اتفاقات شخصی و اجتماعی خالی‌اند. شعر اعتصامی بیشتر به‌صورت «مناظره» و «سؤال و جواب» است.
