Book Description

ΤΖΑΜΙΜε τ’ ακροδάχτυλά μας προσπαθούσαμεν’ αμβλύνουμε τις αιχμηρές γωνίεςτου σπασμένου τζαμιού μας,μα το μόνο που καταφέρναμεήταν να τις βάφουμε κόκκινες,να μην μπορούμε να ιδωθούμε πλέονμέσ’ απ’ τ’ άλικα νερά που έρρεανσαν τα ενοχλητικά χιόνια της τηλεόρασηςκαι το αίμα να στάζει μέχρι το περβάζιτης εύθραυστης ψυχής μας.Γι’ αυτό σου έλεγα: «Έλα να γκρεμίσουμε ολόκληρο το παράθυρο μέχρι τα κουφώματά του,κι ας μπάσει δυνατό το κρύο».Έτσι, θ’ αναγκαζόμασταν να έρθουμε κοντά,για να ζεσταθούμε με τη θερμότητα των σωμάτων μας,αντί να προσπαθούμε να το μπαλώσουμεο καθένας από διαφορετική πλευράπαριστάνοντας τους αλώβητους.Και μετά, πολύ απλά, θα φτιάχναμε ένα καινούργιο αρραγές.[...]