Book Description

"หากมีเรื่องจนคิดว่าเจ้ารับมือไม่ได้ จงเรียกนามข้า..."นิ้วเรียวจรดนิ่งมาจับลูกปัดบนลำคอเธออีกครั้ง "ด้วยสิ่งนี้จะพาข้ามาหาเจ้าเอง" เพราะนี่คือเม็ดลูกปัดแห่งชีวิตจิตใจของเขา เม็ดจ้าวลูกปัด เช่นนั้นหรือ วาร์จินมองดูลูกปัดท่อนไม้อย่างตื้นตัน "เอ่ยนามของท่าน มหาคุรุเทวา อย่างนั้นหรือ" "ไม่ใช่...นามแต่กำเนิดของข้าคือ 'ณัลล์' อขิทโร ณัลล์ เรียกตัวตนของข้าด้วยนามนั้น" "อขิทโร ณัลล์" เธอทวนชื่อนั้นเบา ๆ มหาคุรุเทวาช่างยิ่งใหญ่ เขาเข้าใจเธอทุกอย่าง และยอมให้เธอผ่านเข้าไปรับรู้ทุกสิ่งที่ต้องการ เธอพร่ำเพียรสิ่งใดมา ก็แทบเป็นแค่เศษเสี้ยวธุลีเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา อย่างนี้กระมังที่เรียกว่า"ผู้เป็นใหญ่" มิต้องมีสิ่งใดบ่งบอก หรือเรียกหาบริวารมาแวดล้อม เพียงได้ปรากฎเงาของเขาขึ้นมา สรรพสิ่งรอบข้าง ก็พร้อมจะแซ่ซ้องสรรเสริญนาม ทุกคนรู้สึกมั่นคง เมื่อได้เห็น "มหาคุรุเทวา" เหมือนอย่างที่เธอเป็นอยู่เวลานี้ เธอพึมพำชื่อนั้นอีกหลายครั้ง แม้ยามนี้เขาจะไม่ได้มาปรากฎตัวตามว่า ด้วยเจ้าของนามคงรับรู้...เสียงเรียกนี้เธอเพียงปรารถนาจะขานชื่อนั้นซ้ำ ๆ ให้ติดอยู่บนริมฝีปาก และติดตรึงลงไป ทุกห้วงลมหายใจของเธอ "อขิทโร ณัลล์ ...อขิทโร ณัลล์!"